Zielona literatura

BartezP

...ehhh

i znowu zaczynam tęsknić za życiem, za zielonym kolorem łąk z kolorowymi kwiatami, za półprzezroczystym seledynem noworozwijających się liści bukowych, dębowych i grabowych, które szeleszczą w naturalnym, pięknym, a zarazem bezwzględnym lesie, gdzie co dzień toczy się walka o przetrwanie; za widokiem rudoceglastych saren skubiących świeże źbła trawy w cieniu wysokich drzew, za lekko unoszącymi sie w powietrzu, wibrującymi skrzydłami bielinków, cytrynków, modraszków i innych motyli, którę swymi wibrującymi ruchami wokół barwnych kwiatów wprowadzają obserwatora niemal że w hipnozę... Tęsknie za śpiewem skowronka unoszącego się ponad łąkami i polami, za wrzaskiem czajek odganiających intruza od swego gniazda... Brakuje mi szumu rzek, strumieni i potoków, płynących z wolna i niosących ze sobą ogromną siłę w postaci wczesnowiosennych rozlewisk, nawadniających nadrzeczne łąki i okoliczne pola uprawne. Tęsknie za złotem zbóż sięgających po sam horyzont, falujących nieustannie, smaganych ciepłym i suchym wiatrem, który zawsze nastręcza pytanie: "co robisz, gdy nie wiejesz???". Tęsknie też za odpoczynkiem przyrody, która straciła wiele sił przez okres wiosny i lata, za tym prawdziwym spoczynkiem pokrytym grubą pulchną warstwą świeżego śniegu, gdzie żywa gleba jest skuta lodem, a gałęzie nagich drzew i krzewów obrośnięte są kożuchem szadzi i kąpią się swobodnie w promieniach nisko wiszącego słońca...

Jeśli komuś przychodzą takie lub inne skojarzenia i myśli to zapraszam do podzielenia sie nimi na tym forum...Może ktoś z Was lubi poezję przyrodniczą, ktoś ukochał region świętokrzyski? Piszcie! Pozdrawiam Wesoly